Jądro Linuksa i ACPI

Dzień 2, wykład 3.

Specyfkacja ACPI (Advanced Configuration and Power Interface), której pierwsza wersja została opracowana pod koniec XX w. przez grupę firm z branży IT, od kilku lat stanowi de facto standard dla przekazywania informacji dotyczących konfiguracji systemu przez firmware platformy (np. BIOS) do systemu operacyjnego. Informacje te mogą być liczbami stanowiącymi wartości różnych parametrów konfiguracyjnych, a także mogą one mieć postać procedur do wykonania w celu uzyskania określonego rezultatu (np. wyłączenia napięcia zasilającego dla określonego urządzenia), zapisanych w specjalnym języku programowania AML (ACPI Machine Language). Dzięki temu komputery o różnej konfiguracji sprzętowej mogą być obsługiwane w podobny sposób przez systemy operacyjne. Jądro Linuksa także wykorzystuje informacje dostarczane przez firmware platformy zgodnie ze specyfikacją ACPI, co umożliwia w miarę jednolitą obsługę przez nie zdecydowanej większości komputerów z procesorami z rodziny x86 (PC). Co więcej, rozwój technologiczny wydaje się zmierzać w takim kierunku, że specyfikacja ACPI będzie stosowana coraz bardziej powszechnie w różnych nowych zastosowaniach i jądro Linuksa będzie musiało nadążać za tymi zmianami. Opowiem o nich, a także (w zarysie) o tym, do czego obecnie jądro Linuksa wykorzystuje ACPI, w mojej prezentacji.